Toen de hoofdredacteur een jaar of tien geleden zei dat ik de coördinator van het reiskatern in Golfers Magazine moest worden, kostte het me niet veel moeite daar een zekere ironie in te ontdekken. Aan mij was tot dat moment – voorzichtig gezegd – geen wereldreiziger verloren gegaan.

Mijn langste reis was een interrail dwars door Europa, waarbij ik al heimwee had toen Düsseldorf nog gepasseerd moest worden. Het dagelijks opzetten van de tent, het liften naar het station, de onzekerheid waar de dag nu weer zou eindigen… Het maakte me – opnieuw voorzichtig gezegd – nogal onrustig. En hoe mooi de herinneringen decennia later ook werden, het gevoel dat me overviel toen we na een maand de grens bij Rozendaal overreden, staat me nog bijzonder helder voor de geest. Thuis! Mijn eigen bed! Zo’n reiziger dus. Die van oost west, thuis best.

Al was dat nadrukkelijk van vóór het tijdperk van de golfreis.

Goed, mijn eerste werkgerelateerde golfreis was geen doorslaand succes – alleen op pad in een streek waar Engels geen gangbare taal was, het navigatiesysteem liet me in de steek en het regende vier dagen lang pijpenstelen – maar de meeste reizen die ik maakte voor het reiskatern van Golfers Magazine – of zomaar, voor de lol – leverde vooral prachtige herinneringen op.

Verre bestemmingen als Zuid-Afrika en Thailand. Een eind vliegen, maar oh zo mooi om te ontdekken. Amerika, met in Florida op elke hoek een golfbaan. Hoeveel dagen je ook gaat, je komt tijd te kort. Dubai of Oman, helgroen gras middenin de woestijn, met gebouwen zo hoog dat ze dwars door het wolkendek prikken. Turkije, Spanje, Portugal, Frankrijk, zalig golfen in de zon. Elke bestemming in het Verenigd Koninkrijk, hoe hard het ook regent. De golfcultuur maakt alles goed. Zweden. Zweden! Niet het ideale klimaat voor inkomend golftoerisme, maar wat een mooie banen en wat een aardige mensen. En natuurlijk zijn er ook nog de échte dichtbijbestemmingen. België, Duitsland of lekker weg in eigen land.

Het moment van weggaan stemt nog altijd wel eens weemoedig, maar een golfer die niet van reizen houdt doet zichzelf schromelijk te kort.

Wat ben ik blij dat ik de reisweerzin ergens na die Europese trein achter me heb gelaten. Wanneer gaan we weer weg?

Golfers Magazine, Martijn Paehlig

Van de Pin High redactie: Golfers Magazine hoofdredacteur Martijn Paehlig schrijft enkele keren per jaar een reisverhaal voor de Pin High blog. Pin High biedt golfreizen naar o.a. Spanje, Portugal, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk, België, Duitsland, Nederland, Zuid-Afrika en Thailand.