Onverbiddelijk staarden de getallen me aan. 17.3 kilo had ik in mijn handbagage weten te proppen op de terugweg van een persreis. Meestal is de terugweg lichter dan de heenweg (iets met weggeslagen ballen), maar dit keer had ik om de een of andere reden ruim vijf kilo extra weten te vergaren. En dat terwijl mijn koffer op de heenweg al wat aan de zware kant was geweest. Niet alleen de getallen staarden me aan, ook de dienstdoende grondstewardess richtte haar blik nu op me. ‘U hebt veel te veel gewicht bij u, meneer’, zei ze streng en ten overvloede.

Oh shit…

Als er één reden is om te kiezen voor een vakantie met de auto – naast het gedoe dat je vaak op luchthavens hebt – dan is het de mee te nemen bagage wel. Niet dat ik nu mijn halve kledingkast meesleep op golfreis, maar het is als je gaat vliegen regelmatig wel héél erg woekeren met de mee te nemen kilo’s. Als je al weet hoeveel kilo je mee mag nemen, want het verschil tussen de verschillende luchtvaartmaatschappijen is groot. Waar je bij maatschappij X net zoveel bagage mee aan boord mag nemen als je kunt dragen, mag je bij maatschappij Y maximaal tien kilo – en geen gram meer – in je handbagage hebben. En wee de ongelukkige ziel die dit niet in één, maar in twee kleine tasjes met zich meedraagt.

Ook als je je op de hoogste hebt gesteld van de beperkingen en mogelijkheden op deze vlucht, is het nog regelmatig woekeren. Over die maatschappij die meent dat je golfset (waar je natuurlijk voor bij moet betalen) maximaal vijftien kilo kan wegen, heb ik het niet eens, maar waar kies je voor om onder de tien kilo te blijven: een extra paar sokken of toch je eigen fles douchegel? En is die trui nu wel nodig? Zo koud wordt het ‘s avonds toch niet..? Als een kruidenier je koffer inpakken, het haalt toch wat van het vakantiegevoel af.

‘Wat nu?’, flitste het dus door me heen, nadat de dame van de Ierse prijsvechter me op mijn overtreding had gewezen. ‘Wat nu?’, was ook precies wat ik haar vroeg, rekening houdend met een preek en de vraag om mijn creditcard. Haar met een glimlach uitgesproken ‘De volgende keer minder inpakken…’, terwijl ze me mijn boarding pass aangaf, zag ik niet aankomen.

Golfers Magazine, Martijn Paehlig

Van de Pin High redactie: Golfers Magazine hoofdredacteur Martijn Paehlig schrijft enkele keren per jaar een reisverhaal voor de Pin High blog. Pin High biedt golfreizen naar o.a. Spanje, Portugal, Marokko, Frankrijk, België, Duitsland, Nederland en Zuid-Afrika.